بریتانیایی امیدوارند اندی ماری آنها را پس از هفتاد و شش را به قهرمانی در ویمبلدون برساند.

هفتاد و شش سال پيش در سال ١٩٣٦ يك بازيكن انگليسى به نام فرد پرى براى سومين سال پياپى قهرمان ويمبلدون شد. اين آخرين بارى بود كه يك بريتانيايى جام ويمبلدون را در قسمت انفرادى مردان در دست مى گرفت.

دو ماه پس از آن پرى در جام آزاد آمريكا يا يو اس اوپن هم به پيروزى رسيد و اين آخرين بارى بود كه يك مرد بريتانيايى در يك تورنمنت گران اسلم به پيروزى مى رسيد، يعنى هفتاد و شش سال پيش.

در قسمت زنان وضع كمى بهتر است. آخرين بار كه يك زن بريتانيايى قهرمان ويمبلدون شد سى و پنج سال پيش در سال ١٩٧٧ بود كه ويرجينيا ويد به اين مهم دست يافت كه آخرين پيروزى زنان بريتانيا در يك تورنمنت گران اسلم هم بود.

براى بريتانيايى ها كه قديمى ترين و به قولى معتبرترين تورنمنت عمده جهان هر ساله در خاك كشورشان انجام مى شود، نداشتن يك قهرمان كه دست كم يك بار آنها را سربلند كند بسيار دردآور است.

داستان تنيس بريتانيا مثل سرگذشت فوتبال انگليس است. انگليسى ها مدعى هستند كه فوتبال مدرن ابداع آنان است كه توسط استعمارگران بريتانيايى به سراسر جهان بسط پيدا كرده و به صورت محبوب ترين و مردمى ترين ورزش جهان درآمده است.

آنان همچنين به حق مى گويند كه ليگ برتر انگليس بهترين، قدرتمندترين و پردرآمدترين ليگ فوتبال جهان است و بهترين بازيكنان اروپا و شايد جهان در باشگاه هاى اين كشور توپ مى زنند.

با اين همه تيم ملى فوتبال انگليس از سال ١٩٦٦ كه مسابقات جام جهانى فوتبال براى آخرين بار در انگليس برگزار شد و تيم ميزبان به پيروزى رسيد، چهل و شش سال است كه آرزوى پيروزى در يك تورنمنت جهانى يا اروپايى به دلشان مانده است.

به نظر مى آيد كه حتى خوشبين ترين افراد هم اميدى به فوتبال انگليس نبسته اند اما در تنيس گاهى بارقه هايى از اميد به چشم مى خورد، بخصوص در ويمبلدون كه هرسال تكرار مى شود.

در حال حاضر بهترين بازيكن بريتانيايى در بين مردان اندى مارى اسكاتلندى است كه نفر چهارم رده بندى جهانى است و در سه سال گذشته در ويمبلدون به مرحله نيمه نهايى رسيده است.

مارى از زمانى كه حرفه اى شده در بيست و يك تورنمنت از جمله شش تورنمنت ماسترز قهرمان شده و دو بار در استراليا و يك بار در آمريكا به فينال گران اسلم رسيده. اين كارنامه درخشان براى هر بازيكنى بسيار افتخار آميز است اما تا وقتى مارى در يك گران اسلم بخصوص ويمبلدون به پيروزى نرسد مردم و مطبوعات بريتانيا دست از سرش برنخواهند داشت.

علت ناكامى مارى را آندره آغاسى بازيكن نامدار آمريكايى در دو جمله خلاصه كرد. او هفته گذشته در مصاحبه اى با بى بى سى گفت اندى مارى لياقت بردن بيش از يك گران اسلم را دارد اما بد شانسى اش اين است كه در عصر بازيكنان طلائى تنيس مردان به اوج خودش رسيده است.

منظور آغاسى اين است كه مارى از زمانى كه آمادگى پيروزى در تورنمنت هاى عمده را پيدا كرده هميشه بازيكنى بهتر از خودش در صحنه بوده است، ابتدا راجر فدرر بود كه حالا نوواك جوكوويچ و رافائل نادال هم اضافه شده اند.

وقتى در نظر بگيريم كه مارى و جوكوويچ و نادال با اختلافى جزيى هم سن هستند، اين احتمال هم از بين مى رود كه او آنقدر صبر كند تا حريفان از صحنه خارج شوند. تازه اگر اين اتفاق هم بيفتد هيچ تضمينى وجود ندارد كه يك بازيكن طلائى ديگر جاى آنان را نگيرد.

اما در هرحال بشر به اميد زنده است. از ديروز كه مارى در اولين مسابقه خود با قدرت ظاهر شد و نيكولاى داويدنكو حريف روس خود را شكست داد مجددا گفته مى شود كه امسال سال مارى است، همان حرفى كه هر سال مى زنند. بايد صبر كرد و ديد.